Όλα της Πέμπτης ...εύκολα

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ

«Καλά Χριστούγεννα» είναι η ευχή που προς το τέλος κάθε έτους λέγεται  εκατομμύρια φορές. Είναι απλό όμως. Έχετε σκεφτεί ότι «Χριστούγεννα» δεν σημαίνει παρά «Χριστού Γέννα» και ότι «Καλά Χριστούγεννα» σημαίνει να ’ναι έτσι τα πράγματα μέσα μας κι έξω μας ώστε να πραγματοποιηθεί δίχως προβλήματα η γέννηση του Χριστού; 
Περίεργο Θεό έχω, μα την αλήθεια! Άν βέβαια μιλάμε για Ορθοδοξία, τότε θα πρέπει να μιλάμε για έναν Θεό που γυρεύει να γεννηθεί και φέτος σε κοινωνίες- σούπερ μάρκετ πόνου, πολέμου, αδικίας και σε καρδιές- πρακτορεία μοναξιάς, απελπισίας, ρατσισμού. Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να σκιαγραφήσω (μ’ όλη μου την αδεξιότητα κι έκπληξη) τον Θεό μου;

Ο Θεός μου ο μετανάστης
Ο Χριστός είναι Υιός Θεού, Θεός κι αυτός, που ξενιτεύεται από τους ουρανούς Του για να κατέλθει στη γη ωσάν σε ξένο τόπο. Και σ’ αυτόν τον ξένο τόπο έχει πολλή δουλειά να κάνει. Από βρέφος στη φάτνη μέχρι τη σταύρωση, την ανάστασή Του κ.ο.κ. Εργάτης λοιπόν σε ξένο τόπο (Ιω.5,17). Μα κι εκεί, ένας διαρκής μετανάστης υπήρξε: από την Παναγία συνελήφθη στη Ναζαρέτ, γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, φυγαδεύτηκε στην Αίγυπτο, ανατράφηκε στη Ναζαρέτ, έζησε σε ασταμάτητη μετακίνηση (Ματθ.2-3,Λουκ.2,1-5, Πραξ. 10,38-39). Μήπως δεν το ’πε ο ίδιος; «Οι αλεπούδες έχουν καταφύγιο, και τα πουλιά έχουν φωλιές. Ο Υιός όμως του Ανθρώπου δεν έχει πού να γύρει το κεφάλι» (Ματθ. 8,20).
Ένα βρέφος -μετανάστη- λοιπόν είχε βάλει στο μάτι ο φονιάς Ηρώδης. Σας θυμίζει αυτό τίποτα; Μήπως στις μέρες μας ο Ηρώδης άφησε το παλιομοδίτικο σπαθί του και άδραξε τη σβάστικα; Και τι θα πει άραγε «μετανάστης» στις μέρες μας; Πακιστανός στην Αγγλία; Έλληνας στη Γερμανία; Μήπως Αλβανός στην Ελλάδα; Ασήμαντα ανθρωπάκια σε ξένο τόπο, θα πείτε. Έλα, όμως, που ο παράξενος Θεός μου ταύτισε τον Εαυτό Του μαζί τους; «Ήμουνα ξένος... Όποιος περιθάλπει έναν απ’ αυτούς τους άσημους αδελφούς μου, περιθάλπει εμένα» (πρβλ. Ματθ. 25, 31-46).

 Ο Θεός μου ο αναξιοπρεπής
Θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Γέννηση, δηλαδή σε παλάτι, σε κάστρο, σε έπαυλη, σε κότερο κλπ. Φυσικά και θα μπορούσε ο παντοδύναμος Θεός να τα κανονίσει έτσι. Τότε όμως δεν θα επρόκειτο για τον Θεό του Χριστιανισμού. Διότι αυτός ο Θεός επέλεξε τη φάτνη. Διότι αυτός ο Θεός είναι βαθύτατα ερωτευμένος όχι με το κύρος Του, αλλά με τον άνθρωπο. Κι αν τα σημερινά συστήματα τρέφουν (και τρέφονται από) τον καθωσπρεπισμό που κλείνει κάθε άνθρωπο σε ένα αεροστεγές σάβανο κύρους, εξουσίας και ακοινωνησίας, ο Θεός μου «πήρε μορφή δούλου κι έγινε άνθρωπος» (Φιλιπ. 2,7), διότι «δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του» (Ματθ. 20,28).

Ο Θεός μου ο ταραξίας
Ο Χριστός δεν ήρθε για πνευματικό τουρισμό. Δεν ήρθε για να ευλογήσει τη σήψη, τον θάνατο, την εκμετάλλευση. Με τη Γέννησή Του «οι άνθρωποι που κατοικούν στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό. Και για όσους μένουν στη χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους» (Ματθ. 4,16). Τόπε ο ίδιος; Στάλθηκα για «να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους τσακισμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω λευτεριά και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους. Να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του» (Λουκ. 4,18-19).
Με τη γέννησή Του εισέβαλε στην ιστορία η Αγάπη με σάρκα και οστά και έκτοτε πασχίζει να μπολιάσει τα πάντα. Η Αγάπη δεν είναι γλυκανάλατο αίσθημα, δεν είναι αποφυγή ευθύνης, δεν είναι ανοχή και ουδετερότητα. Είναι ο μόνος αυθεντικός τρόπος ζωής και, γι’ αυτό, ρήξη με κάθε ανέραστη τάξη πραγμάτων. Έτσι, στα μάτια του κάθε κατεστημένου οι Χριστιανοί (οφείλουν να) είναι «αυτοί που αναστάτωσαν την οικουμένη» (Πραξ. 17,6).
Άραγε, πόσο αληθινά μπορεί να είναι τα «Καλά Χριστούγεννα» που θα ευχηθούν όσοι από μας δηλώνουν Χριστιανοί, αλλά έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον κομματικό αφέντη τους ή δίνουν κολοβό μεροκάματο στον Φιλιππινέζο εργάτη τους ή απλώς στέλνουν το παιδί τους σε κολλέγιο όταν άλλοι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους όπου τους επιτρέπει το επίδομα ανεργίας;

Ο Θεός μου, αντι-Σταχτοπούτα
Θυμόσαστε το «κλου» στο παραμύθι της Σταχτοπούτας. Το γοβάκι που προβάρισε ήταν το δικό της! Κι όλα πήγαν μια χαρά για όλους και βεβαίως για το πόδι της κοπελιάς που είχε υπόδηση στο νούμερό της.
Λιγότερο τυχερός μου φαίνεται ο Θεός μου. Συχνά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον χωρέσουμε ντε και καλά στα δικά μας, ατομικά παπούτσια, που άλλοτε τον στενεύουν οδυνηρά κι άλλοτε του «κολυμπάνε» ανυπόφορα. Το μόνο που επιθυμούμε είναι να επιβάλουμε το νούμερό μας στον άλλον, ακόμα και σ΄αυτόν που λεκτικά αναγνωρίζουμε ως Θεό μας. Κι έτσι ο «θεός» που θα κατασκευάσουμε πάνω στο δικό μας νούμερο, μπορεί να είναι ένας «θεός» αφιλάνθρωπος, πρόθυμος να κάψει όσους θεωρούμε εχθρούς μας, ένας «θεός» άρειος, ένας «θεός», κοντολογής, που κάποτε δεν βρέθηκε στη Βηθλεέμ. Ένας ά-χριστος και αντί-χριστος.

Είναι «μου» επειδή είναι «μας»
Εν τέλει, είμαι παιδί μιας πολύτεκνης (μάλλον υπερπολύτεκνης) οικογένειας. Δεν είναι ανόητο, ένα από τα αδέρφια μου να αρχίσει να πιστεύει ότι ο πατέρας μας είναι μονάχα δικός του; Γι’ αυτό, όταν του απευθυνόμαστε, δεν του λέμε «Πάτερ μου», αλλά «Πάτερ ημών»- πατέρα ολονών μας. Κι επειδή είναι «Πατήρ ημών», γι’ αυτό όλοι μας είμαστε αδέρφια, από το ίδιο «υλικό» πλασμένα. «Όλοι σας είσαστε παιδιά του Θεού αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό... Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και Έλληνας, δούλος κι ελεύθερος, αρσενικό και θηλυκό. Όλοι σας είσαστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό» (Γαλ. 3, 26-28). Ο Θεός μου είναι και δικός μου πατέρας, ακριβώς επειδή είναι πατέρας κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο, κι όχι επειδή είναι καταδικός μου. 
Η Γέννηση του Χριστού σημαίνει ότι για πρώτη φορά στην ιστορία ενώθηκε ο Θεός και ο άνθρωπος. Ο Υιός του Θεού ενανθρώπησε, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση (πήρε πραγματικό ανθρώπινο σώμα και ψυχή). Αυτό το σώμα που πρωτοαντικρίζουμε στη φάτνη είναι το πρώτο ανθρώπινο σώμα που, μπολιασμένο στη ζωογόνο θεότητα, έφτασε τελικά στην Ανάσταση, νίκησε τη φθορά και το θάνατο. Αλλά αυτό δεν αποτελεί παρελθόν. Και μόνο το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας που τελείται σε κάθε εκκλησία να συλλογιστεί κανείς, θα το νιώσει ότι ο Χριστός δεν ανακάλεσε τον εαυτό Του από τη γη, αλλά μας τον άφησε ως Σώμα Του, για να μπορεί κάθε άνθρωπος να γίνεται μέλος Του, σύσσωμος του Σώματος του Θεανθρώπου.


Καλά Χριστούγεννα, αδέρφια, και ας θυμόμαστε: Αν ο Χριστός δεν σαρκώθηκε για τον τελευταίο «γύφτο» (όπως δυστυχώς οι νεοέλληνες αρέσκονται να αποκαλούν όποιον δεν τους αρέσει), τότε δεν σαρκώθηκε για κανέναν μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Θανάση Παπαθανασίου
«Ο Θεός μου ο Αλλοδαπός» εκδ. ΠΑΡΟΥΣΙΑ     

ΚΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Κάλαντα είναι νά 'χεις κάτι να πεις και να βρεις κάτι πολύτιμο για τη ζωή σου και να καίγεσαι να το μοιρασθείς. Κάλαντα είναι μια διάθεση συνάντησης σε μια ακοινώνητη κοινωνία. Κάλαντα είναι ν’ ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να ξεχυθείς στους δρόμους να αναζητήσεις τον άλλο, να του χτυπήσεις την πόρτα και ν’ αποζητήσεις το πρόσωπο του.  Κάλαντα είναι να μετατρέψεις τις πόρτες από ταφόπλακες σε ανοίγματα ζωής. Κάλαντα είναι η προσκόμιση μιας είδησης, ότι η ελπίδα έρχεται από αύριο από μια συνάντηση. Αύριο, 25 Δεκεμβρίου ο άνθρωπος παύει να προορίζεται για τη χωματερή, αλλά συναντιέται με το Θεό, γίνεται σάκα Θεού
. Γίνεται κοινωνός ενός τρόπου ύπαρξης, τον οποίο τον προσφέρει ένας Θεός μεθυσμένος από αγάπη για τον άνθρωπο, σε τέτοιο σημείο που αφήνει τα μεγαλεία για να σαρκωθεί μέσα σε μια φάτνη!
« Να τα πούμε;»
Τα κάλαντα είναι η αποζήτηση μιας επικοινωνίας με τον άλλο. Έχουμε να του πούμε κάτι, αλλά δεν παραβιάζουμε τ’ αυτιά του και την ελευθερία του. Είναι σαν να του λέμε: « αδελφέ, εμείς πιστεύουμε σε κάτι, που το θεωρούμε σπουδαίο και που νοιώθουμε πως δίνει σε μας νόημα σε κάθε στιγμή μας. Σκεφτόμαστε να σου το πούμε, κι’ εσύ διαλέγεις και παίρνεις.
«Να τα πούμε λοιπόν;»
« Καλήν ημέραν άρχοντες».
Το έχετε προσέξει; Δεν υπάρχουν ξεχωριστά κάλαντα για άρχοντες και χωριστά για το λαό. Όλοι αποκαλούνται άρχοντες και το σπίτι τους αποκαλείται  «αρχοντικό». Τα κάλαντα κομίζουν ένα όραμα, μια κοινωνία αρχοντάδων δίχως υποτελείς, δούλους και εξαθλιωμένους. Είναι ένα όραμα με εμπνευσμένο από το μεδούλι της Εκκλησίας, από ένα Θεό που προσφέρει τον ίδιο τον εαυτό Του σε όλους χωρίς να μονιμοποιεί την ταξική αδικία. Αυτή την προσφορά Του εμείς τη λέμε Θ. Ευχαριστία. Και όταν τραγουδάμε:
«Χριστός γεννάται σήμερον» κυριολεκτούμε. Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η αναπόληση ενός μακρινού παρελθόντος. Είναι η δυνατότητα του σημερινού ανθρώπου να γίνει μέτοχος της Βηθλεέμ σήμερα, να μεταμορφωθούν οι πρώτες ύλες της ζωής μας, το ψωμί και το κρασί, σε Σώμα και Αίμα Αυτού που γεννήθηκε « εν Βηθλεέμ τη πόλει».
« Χαίρει η κτίσις όλη».
Τα κάλαντα αποτυπώνοντας την πίστη της Εκκλησίας, ότι η σάρκωση του Χριστού μπολιάζει με ζωή το σύμπαν. Κοιτάξτε τη Βυζαντινή εικόνα της Γέννησης: Τα βράχια είναι ζωγραφισμένα που να στρέφονται προς τον Χριστό, τα δένδρα χαμηλώνουν κ.λ.π. Τα πάντα συμμετέχουν. Τα κάλαντα μαρτυρούν ότι το περιβάλλον είναι αφάνταστα περισσότερο από αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης.
Όταν θα κτυπήσουν την πόρτα μας τα παιδιά των καλάντων, ας μην τα αποπάρουμε. Είναι θελητά ή αθέλητα τους, αληθινοί αντάρτες των πόλεων σήμερα. Μπορεί κίνητρο τους να είναι η παραξενιά κι η χαρά του εθίμου, μπορεί και το χαρτζιλίκι που αποκομίζουν. Το θέμα είναι ότι στα χέρια τους κρατιέται μια υπόθεση που μακάρι να βιωθεί κάποτε σε όλες της τις διαστάσεις. Διότι όσο ακόμη παίρνει τους δρόμους η αλήθεια των καλάντων κι’ όσο αντηχεί το κάλεσμα τους σε ένα αλλιώτικο αγαπητικό τρόπο ζωής, οι άχαρες πόλεις μας δεν έχουν πάρει ακόμη διαζύγιο από την ελπίδα. Δεν έχουν θαφτεί ακόμα στο ανέραστο αμπαλάζ του καταναλωτισμού, των βιτρινών, των ρεβεγιόν δίχως προσδοκία του αύριο, των Χριστουγέννων χωρίς Χριστό.

Πηγή: Θανάση Παναθανασίου, Ο Θεός μου ο αλλοδαπός

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ/ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ Α΄ΤΡΙΜΗΝΟΥ



Η ενημέρωση των γονέων/κηδεμόνων, για το Α΄ τρίμηνο, 
θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014 
και ώρα 12:45 μ.μ.

Ο "ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ" ΑΪ - ΒΑΣΙΛΗΣ

Picture
Μικρασιάτης, μελαχρινός, αδύνατος, γελαστός 
με μαύρα γένια και καμαρωτά φρύδια. 
Ντυμένος σαν βυζαντινός πεζοπόρος, 
με σκουφί και πέδιλα. Στο χέρι του κρατούσε
 ένα ραβδί.

Αυτή είναι η περιγραφή του Αϊ-Βασίλη 
σύμφωνα με την ελληνική παράδοση και
 όχι καλοαναθρεμμένος, που φοράει γούνα, 
έχει κάτασπρα γένια, φθάνει με ένα έλκηθρο που 
το σέρνουν ελάφια και κατεβαίνει από την καμινάδα 
φέρνοντας δώρα στα μικρά παιδιά. Ο δεύτερο έφτασε
 στην Ελλάδα από την Ευρώπη όπου μετονομάστηκε, 
ίσως και λίγο αυθαίρετα. Από Santa Claus ή Pere Noel
 με το έλκηθρο έγινε Άγιος Βασίλης.
Κι όμως. Ο δικός μας Άγιος Βασίλης "ξεκινούσε σαν μεσαιωνικός 
πεζοπόρος, αμέσως ύστερα από τα Χριστούγεννα, με το ραβδί
 στο χέρι, και περνούσε απ' τους διάφορους τόπους, καλόβολος
 πάντα και κουβεντιαστής με όσους συναντούσε", γράφει ο καθηγητής Λαογραφίας Δημήτρης Λουκάτος, στο βιβλίο του "Χριστουγεννιάτικα και
 των γιορτών" των εκδόσεων Φιλιππότη, το οποίο συνέστησε η λαογράφος
 Πόπη Ζώρα. Και συνεχίζει: "Δεν κρατούσε κοφίνι στην πλάτη του
 ούτε σακί φορωμένο με δώρα. Εκείνο που έφερνε στους ανθρώπους 
ήταν περισσότερο συμβολικό: η καλή τύχη ιδιαίτερα και η ιερατική 
ευλογία του. Το μόνο κάπως συγκεκριμένο ήταν το "μαγικό" ραβδί 
του, απ' όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά 
και πέρδικες, σύμβολα των αντίστοιχων δώρων, που θα μπορούσε 
να μοιράσει στους ευνοουμένους του".
Η περίπτωση αυτού του αγίου είναι περίεργη. Παρά την ανώτερη 
θέση του στην Ορθοδοξία, στην αντίληψη του λαού έμεινε σαν 
ένας ανθρώπινος άγιος που ζει και περπατά ανάμεσά μας. Σαν 
ένας επισκέπτης που φέρνει τύχη. Το περίεργο και αντιφατικό 
είναι ότι ενώ ζούσε, δεν έπαψε να μιλάει και να γράφει 
κατά της αστρολογίας, των οιωνών, των δεισιδαιμονιών και της 
ονειρομαντείας. Όλα δηλαδή όσα γίνονται την ημέρα που 
τον γιορτάζουμε. "Όλα όμως είναι συμπτωματικά", συνεχίζει ο μελετητής
 "Είναι γεγονός ότι, αν ο Ιεράρχης
 Βασίλειος δεν πέθαινε την 1η Ιανουαρίου του 
379, τότε κάποιος άλλος θα έπαιρνε τη θέση του".

Picture
Την Πρωτοχρονιά τα παιδιά περιμένουν αυτόν τον
 Άγιο Βασίλη.
 Οι μεγαλύτεροι περιμένουν την ώρα που θα κόψουν τη
 βασιλόπιτα.
 Ένα έθιμο που έρχεται από τα βάθη των αιώνων. 
Η πιο ελκυστική και ενδιαφέρουσα παράδοση θυμίζει έντονα 
την πλοκή ενός μύθου. Τη δημοσίευσε το 1904 στο 
περιοδικό  "Ξενοφάνης" ο καθηγητής της 
Μέσης Σχολής Φαίδων Κουκουλές: Όταν ο Άγιος Βασίλειος
 ήταν Επίσκοπος στην Καισάρεια, ο τότε Έπαρχος 
της Καππαδοκίας 
πήγε με σκληρές διαθέσεις να εισπράξει φόρους. 
Οι κάτοικοι φοβισμένοι ζήτησαν από τον ποιμενάρχη 
τους να τους προστατέψει.
Αυτός τους προέτρεψε να φέρουν όλοι ό,τι πολυτιμότερο αντικείμενο 
είχαν. Μάζεψαν πολλά δώρα και βγήκαν μαζί με το Δεσπότη τους να προϋπαντήσουν τον Έπαρχο. Η εμφάνιση και η πειθώ του Μ. Βασιλείου καταπράυνε τον Έπαρχο, ο οποίος δε θέλησε να πάρει τελικά τα δώρα. 
Γύρισαν πίσω χαρούμενοι και ο Άγιος Βασίλειος προσπάθησε να τους 
μοιράσει τα αντικείμενα. Ο χωρισμός όμως ήταν δύσκολος, γιατί
 πολλοί είχαν προσφέρει πολλά όμοια κοσμήματα και νομίσματα. Τότε, ο Δεσπότης τούς διέταξε να φτιάξουν το απόγευμα του Σαββάτου πίτες και να βάλουν μέσα σε κάθε μία από ένα αντικείμενο. Την επομένη τούς τις
 μοίρασε και σαν από θαύμα κάθε ένας βρήκε μέσα στην πίτα που πήρε 
αυτό που είχε προσφέρει...

Σπύρος Δημητρέλης
"ΤΑ ΝΕΑ", 31/12/1994
Picture

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πριν λίγες μέρες, στο μάθημα της Γλώσσας, συζητούσαμε  για τη ζωή σε άλλους τόπους. Άραγε, πώς γιορτάζουν τα Χριστούγεννα σε άλλες χώρες; Ας δούμε  με ένα ΚΛΙΚ τι λένε οι φίλοι μας από το 8ο Δ. Σχ. Νάουσας.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΙΚΑΡΙΑΣ




Ἀρχεῖο Ἑλληνικῆς μουσικῆς. Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα Φούρνων Ἰκαρίας. Καταγραφή τοῦ ΣΙΜΩΝΑ 
ΚΑΡΡΑ. Τσαμπούνα παίζει ὁ Θεολόγος Γρύλλης. Παιδική χορωδία μαθητῶν τοῦ μουσικοῦ γυμνασίου Παλλήνης (διεύθυνση Γ. ΚΩΣΤΑΝΤΖΟΣ).


 Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα Ικαρίας                                                                                                     



Άγιος Βασίλης έρχεται
πο πίσω απ' το καμάρι
βαστά μυζήθρες και τυριά
βαστά κι ένα γκινάρι.

Βάλτε μας κρασί να πιούμε
και του χρόνου να σας πούμε.
(δις- ανάστροφα)


Αν έχεις κόρη έμορφη
Βάλτην μες στο ζιμπίλι
Και κρέμασέ την αψηλά
Να μην την φαν οι ψύλλοι.

Βάλτε μας κρασί να πιούμε
και του χρόνου να σας πούμε.
(δις- ανάστροφα)

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε
να φάμε και να πιούμε
μον΄ έχεις κόρη έμορφη
κι ήρθαμε να τη δούμε


Βάλτε μας κρασί να πιούμε
και του χρόνου να σας πούμε.
(δις- ανάστροφα)



Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε
τα ράφια είν' ασημένια
του χρόνου σαν και σήμερα
να ναι μαλαματένια.

Βάλτε μας κρασί...

Φέρτε μας κρασί...

ΙΣΤΟΡΙΑ ( ΕΝΟΤΗΤΑ Γ α΄ μέρος)

Στους πολυαγαπημένους μου μαθητές θυμίζω πως μπορούν να βρίσκουν τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις των κεφαλαίων της Ιστορίας συνδεόμενοι με το 8ο Δ.Σ.ΝΑΟΥΣΑΣ.  
 Για τη Δευτέρα 15/12 έχουμε  το κεφ 5 : 'Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣTA ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ".

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ: ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ



ΠΗΓΗ: ΥΠΑΤΗ ΑΜΟΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΦΕΣ
Το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας στην Ελλάδα λειτουργεί από το Μάρτιο του 1952. Συνεργάζεται με τις κρατικές αρχές, ΜΚΟ και άλλους φορείς και οργανώσεις για να διασφαλίζει την προστασία των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και όλων των ατόμων που εμπίπτουν στην εντολή της Ύπατης Αρμοστείας. Προσπαθεί επίσης να ενημερώνει και να ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη γύρω από το προσφυγικό ζήτημα με στόχο τη δημιουργία κλίματος ανοχής και σεβασμού των δικαιωμάτων των προσφύγων.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΦΗΣ, η τρίτη εκπαιδευτική επίσκεψη της ΣΤ΄ τάξης

Το Μουσείο Αφής του Φάρου Τυφλών στην Καλλιθέα επιλέξαμε για την τρίτη κατά σειρά επίσκεψή μας, με αφορμή αφενός μεν το πολιτιστικό πρόγραμμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αποδοχή της  διαφορετικότητας το οποίο έχουμε ως τμήμα (ΣΤ1) αναλάβει και αφετέρου την αυριανή  - 3 Δεκεμβρίου- Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.


Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, διάρκειας μιάμισης ώρας, μας παρείχε πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία του Μουσείου, τις δραστηριότητες του Φάρου Τυφλών, αλλά μας μύησε και στα "μυστικά" της ζωής των ατόμων με προβλήματα όρασης.
Πώς κινείται ένας τυφλός; Τι είναι ο Σκύλος Οδηγός;Πώς συμπεριφέρομαι σε έναν τυφλό όταν τον συναντήσω, όταν τον συνοδεύω, όταν βρεθούμε σε παρέα ή όταν οδηγώ; 



 Είχαμε  τη δυνατότητα να αγγίξουμε και να ψηλαφήσουμε το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, του Ερμή του Πραξιτέλητου Ποσειδώνα, του Ηνίοχου των Δελφών και άλλα, τόσο με ανοιχτά, όσο και  με κλειστά μάτια, ως "τυφλοί", συνοδευόμενοι από έναν βλέποντα συμμαθητή μας.


Τέλος, γνωρίσαμε αρκετά για  το παγκόσμιο  σύστημα της γραφής Μπράιγ.
 

3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΜΕΑ

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες η αυριανή  
έρχεται να μας υπενθυμίσει τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά αυτή η μερίδα των συμπολιτών μας, τόσο λόγω του τρόπου αντιμετώπισής  από τους υπόλοιπους όσο  και λόγω των φτωχών μέσων εξυπηρέτησής τους.
Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από κάποιαν αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι  από 500 εκατομμύρια  άνθρωποι με ειδικές ανάγκες.

Τα ΑΜΕΑ  είναι μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού, οι δυνατότητες των οποίων πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και να αξιοποιούνται στο μέγιστο βαθμό. Παρόλο που κάθε  ανάπηρο άτομο  πρέπει να επωφελείται των μέτρων που θα του εξασφαλίζουν την αυτονομία, την κοινωνική κι επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή στον κοινοτικό βίο, σύμφωνα με το Άρθρο 26 του Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων της Ευρώπης, οι διακρίσεις, οι φραγμοί και ταν δημοκρατικά ελλείμματα σε βάρος των ΑΜΕΑ αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗ ΜΟΛΔΟΒΛΑΧΙΑ


View more presentations or Upload your own.