Όλα της Πέμπτης ...εύκολα

Εργασίες Μαθητών



ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ...

Η Μόνικα από την Τάξη μας επιχειρηματολογεί υπέρ της προστασίας των προσφύγων. Γράφει μια επιστολή στο Δήμαρχο με σκοπό να τον πείσει και να τον συγκινήσει. Τι λέτε; Τα καταφέρνει;

Κύριε Δήμαρχε,
Είμαστε οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 13ου Δημοτικού Σχολείου Νίκαιας.
Αποφασίσαμε να σας στείλουμε  αυτήν την επιστολή για ένα πολύ σημαντικό και που σίγουρα θα απασχολήσει το Δήμο και την κοινωνία μας. Το θέμα αυτό είναι οι πρόσφυγες από την Αφρική οι οποίοι φιλοξενούνται προσωρινά σε καταυλισμό στην περιοχή του Αγίου Νικολάου.

Οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν σίγουρα σε μια διαφορετική φυλή, προέρχονται από χώρες με διαφορετικό πολιτισμό, θρησκεία κι έθιμα. Ήρθαν στη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Είναι όμως κι αυτοί άνθρωποι, με  ίδια δικαιώματα στην υγεία, παιδεία, στην ελευθερία .

Μας στενοχωρεί πολύ το γεγονός ότι ζουν σε άσχημες συνθήκες, στερούνται το φαγητό, τη στέγη, την εκπαίδευση, τα ρούχα, τη θέρμανση, το καθαρό νερό και πολλά άλλα. Σίγουρα η λύση δεν είναι να τους τους διώξουμε. Αυτό δεν είναι δίκαιο και σωστό για τους συνανθρώπους μας. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούμε πιο πολύ την έχθρα μεταξύ μας και τις διακρίσεις. Μας προσβάλλει σαν πολίτες της Νίκαιας και σαν Έλληνες. Αν τους βοηθήσουμε να φτιάξουν τη ζωή τους, μπορούμε να βοηθηθούμε κι εμείς από αυτούς και να ανταλλάξουμε γνώσεις, ιδέες, στοιχεία πολιτισμού.

Σίγουρα με τη συμμετοχή όλων μας μπορούμε να συγκεντρώσουμε ρούχα, βιβλία, τρόφιμα, παιχνίδια ακόμη και χρήματα για να καλύψουμε τις βασικές τους ανάγκες. Ίσως κι εσείς να μπορέσετε να ζητήσετε από τεχνίτες του δήμου να φτιάξουν καλύτερα τον καταυλισμό τους. Να βοηθήσουν κι οι ίδιοι οι πρόσφυγες στις εργασίες με κάποια αμοιβή. Να βρεθεί δάσκαλος ή μεταφραστής, ώστε να ξεκινήσουν να μαθαίνουν τη γλώσσα μας, να βρουν δουλειά και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Μπορούμε αλήθεια να αδιαφορούμε για το πώς θα ζήσουν τόσα φτωχά και ταλαιπωρημένα παιδιά;
Γι΄ αυτό, λοιπόν, θα ήταν σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, να ξανασκεφτείτε τις απόψεις κάποιων που θέλουν να τους διώξουν σαν να μην είναι άνθρωποι ίσοι με εμάς , αλλά «σκουπίδια» που μας ενοχλούν και μας βρομίζουν. Θυμηθείτε την καταγωγή πολλών από εμάς και την προσφυγιά μας από τη Μικρά Ασία. Πόσο  άσχημα συμπεριφέρθηκαν στους προπαππούδες και τρις προγιαγιάδες μας, ίσως και σε δικούς προγόνους, αλλά και το καλό που φέραμε σαν ήρθαμε στον τόπο αυτό.

Τέλος, θυμηθείτε ότι είμαστε Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι και αυτές οι πράξεις δε μας ταιριάζουν.

Ελπίζουμε η επιστολή μας να μιλήσει στην καρδιά σας, στην παιδεία σας και άλλη μια φορά να πράξετε δίκαια, ανθρώπινα και πολιτισμένα.

Με εκτίμηση,
Τα παιδιά της ΣΤ1 Τάξης













Ταξίδι στις γεύσεις της Γης


Ουκρανία από τη Δήμητρα, τη Γεωργία,
τον Στέλιο και την Μόνικα
Μεξικό από τον Παύλο, τη Μαριάννα,
 τον Χρήστο και τη Γιώτα.
Με μια ακόμη ομαδική εργασία τα παιδιά μου επιχείρησαν να μας ταξιδεύσουν στις γευστικές προτιμήσεις σε διάφορες γωνιές  του Πλανήτη: Μεξικό, Ιαπωνία, Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, Φιλανδία, Τουρκία.

ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ από τη Βαρβάρα και τη Νανά






Αμερική από την Παναγιώτα

Γερμανία από τον Ιάκωβο



Ιαπωνία από την Ανδριάννα, τον Παναγιώτη, την Αναστασία και τον Λευτέρη






Τουρκία από τη Δήμητρα και τη Βούλα
Γαλλία από τον Κυριάκο




 ...................................................................................................................................................
















ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΒΥΘΟ

Ξαφνικά, ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα πίσω μου! όταν γύρισα το μόνο που πρόλαβα να δω, ήταν η ουρά ενός λευκού καρχαρία. Τότε, τον ακολουθήσαμε κι μας έβγαλε μπροστά από το ναυάγιο του Τιτανικού.
       Δεν πίστευα στα μάτια μου! Μέσα στον Τιτανικό υπήρχε ένα πελώριο χταπόδι... Νομίζω ότι ήταν ο φύλακας του Τιτανικού! Ευτυχώς το χταπόδι δεν μας επιτέθηκε, και μας άφησε να μπούμε στον Τιτανικό και να τον εξερευνήσουμε.
       Όταν αρχίσαμε να εξερευνούμε, βρήκαμε ένα μπαούλο με χρυσά νομίσματα, και στον πάτο του, υπήρχε ένας μεταφραστής χταποδιών. Τότε το γιγάντιο πλάσμα μας ξεναγούσε στον τιτανικό!
         Το χταπόδι μας εμπιστεύθηκε, και μας έδωσε ένα δαχτυλίδι ανεκτίμητης αξίας, που είχε δώσει ο Τζακ στην Ρόουζ.
         Τέλος, καθώς ανεβαίναμε, δεν πιστεύαμε τι είχαμε περάσει! Όταν το διηγηθηκαμε αυτό στους δικούς μας, δεν μας πίστευαν! Με το δίκιο τους βέβαια, γιατί ένα τέτοιο γεγονός, για να το πιστέψεις, πρέπει πρώτα να το δεις!

                                                                

                                                                                                                                          Νανά Οικονομάκη και
                                                                                                                             Γιώργος Ταμπουρατζής








Η ζωή ενός υπέροχου πίνακα ζωγραφικής.

                                                                                                    από τον Κωνσταντίνο Μπούτσελη

Μία φορά κι έναν καιρό σε μια πινακοθήκη ήταν ένας πίνακας πολύ όμορφος, ένας πίνακας ζωγραφικής, που γέμιζε στιγμές ευτυχίας σε όποιον τον κοίταζε.
Μια μέρα ο πίνακας μεταφέρθηκε σ ’ένα ξενοδοχείο τριών αστέρων. Τα παράθυρα των απέναντι σπιτιών ήταν συνέχεια ανοιχτά επειδή οι άνθρωποι κοιτούσαν όλη την ώρα τον πίνακα του ξενοδοχείου. Αυτοί οι οποίοι ζούσαν στο ξενοδοχείο κοίταζαν τον πίνακα τόσο κοντά ώστε να είναι σε απόσταση αναπνοής. Κάθε παρέα φίλων που περνούσαν μπροστά από τον πίνακα στεκόντουσαν μπροστά του ώρες.
Αργότερα, ο πίνακας μεταφέρθηκε σε ένα στάδιο Ολυμπιακών Αγώνων. Όλοι οι αθλητές, καθώς έτρεχαν τον κοίταζαν και τον θαύμαζαν. Από τότε και για δύο ολυμπιακά χρόνια δεν υπήρξε ξανά Ολυμπιονίκης ! Ποτέ, κανείς αθλητής δεν είχε ξανά τη χαρά της νίκης, ώσπου μια μέρα, το στάδιο αυτό άνοιξε την οροφή του.
Εκείνη την ιδιαίτερη ημέρα έπεσε ξαφνικά και απρόσμενα δυνατή βροχή. Ο πίνακας ξέβαψε. Όλοι στεναχωρήθηκαν τόσο πολύ, ώστε εκείνη τη μοιραία μέρα καθώς το τρένο εξπρές περνούσε έξω από το στάδιο  κι ένας απογοητευμένος αθλητής έκανε μια διαφορετική κούρσα από τις συνηθισμένες του. Άρπαξε τον πίνακα, βγήκε από το στάδιο και τον πέταξε στις ράγες του τραίνου τη στιγμή που αυτό περνούσε.
Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε. Όλοι συνέχιζαν να κάνουν ότι και πριν τη δημιουργία αυτού του υπέροχου έργου.
«Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός»


...................................................................................................................................................................

Δείτε τις παρουσιάσεις του Λευτέρη, για τις γυναίκες της ελληνικής επανάστασης.



Μια προσευχή στον ΑΓΙΟ  ΒΑΣΙΛΗ

Άγιε Βασίλειε μεγάλε ύψιστε, εσύ που έχεις κερδίσει την 
βασιλεία του θεού βοήθησε αυτούς που το έχουν ανάγκη.
Δώσε μία στέγη, ένα κομμάτι ψωμί, μια τόση δα στάλα χαράς σε έναν 
φτωχό, ένα άπορο. Βοήθησε, προσευχήσου και εσύ, για ένα 
καλύτερο αύριο...Ουράνιο τόξο


ΜΑΤΙΝΑ
ΤΣΙΜΠΑΚΗ Ειρήνη







Η  παρουσίαση της πέμπτης ομάδας για την εύκρατη ζώνη βρίσκεται εδώ






Δείτε τη "φανταστική" παρουσίαση της Ελίζας





Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΠΙΚΗ ΖΩΝΗ από τη Μαρία μας.Πραγματικά , υπέροχη παρουσίαση!




Ο Κωνσταντίνος μας  ταξιδεύει με την όμορφη εργασία του.
κλικ, για να την απολαύσετε....










  Ε, ναι, λοιπόν, φταίω... εγώ για την 
καθυστέρηση . Η εργασία του Χριστόφορου είναι εδώ, επιτέλους







Η εργασία της Ειρήνης μας...


ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

Ο Ατλαντικός Ωκεανός είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ωκεανός της γης, μετά τον Ειρηνικό και καλύπτει το ένα πέμπτο της επιφάνειάς της. Το όνομά του προέρχεται από τον Άτλαντα που έπεσε στον ωκεανό αυτόν καθώς γλίστρησε από το μεγάλο βουνό της Αφρικής.
Στα δυτικά του Ατλαντικού Ωκεανού βρίσκεται η Αμερική και στα ανατολικά η Ευρώπη (βορειοανατολικά) και η Αφρική (νοτιοανατολικά). Έχει έκταση 106.400.000 χμ. και όγκο 354.700.000 χμ . Το μέσο βάθος του είναι 3.338 μ. περίπου και το μεγαλύτερό του βάθος 8.605 μ. κοντά στο Πουέρτο Ρίκο. Το άνοιγμα του ωκεανού κυμαίνεται μεταξύ 2.848 χλμ, στο σημείο μεταξύ Βραζιλίας και Λιβερίας, και 4.830 χλμ στο σημείο μεταξύ Βόρειας Αμερικής και Βορείου Αφρικής.  
Ευρώπη
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ευρώπη είναι γνωστή κυρίως η κόρη του Φοίνικα και της Τηλέφασσας. Από μερικούς θεωρείται κόρη του Αγήνορα (ο Φοίνιξ ήταν γιος του Αγήνορα). Ο Δίας απήγαγε την Ευρώπη και μαζί απέκτησαν τρία τουλάχιστον παιδιά: τον βασιλιά Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Η Ευρώπη ήταν πολύ όμορφη. Μια μέρα που μάζευε με τις φίλες της άνθη σε ένα αγρό στην ακρογιαλιά της Τύρου ή της Σιδώνας, την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε κάτασπρο ταύρο. Βλέποντας η Ευρώπη τον ήσυχο ταύρο, πήγε κοντά του, τον χάιδεψε λίγο και, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν αγριεύει, κάθισε πάνω στη ράχη του. Αυτό περίμενε και ο Δίας, οπότε αμέσως, γρήγορος σαν αστραπή, έπεσε στη θάλασσα ώστε να μην προλάβει η Ευρώπη να κατεβεί. Από τη Φοινίκη ο ταύρος-Δίας κολύμπησε ως την Κρήτη, όπου βγήκε στην Γόρτυνα. Εκεί, αφού φανέρωσε στην Ευρώπη ποιος ήταν, την έκανε μητέρα των τριών αγοριών που προαναφέρθηκαν. Στο σημείο αυτό οι κάτοικοι της Γόρτυνας λάτρευαν έναν ιερό πλάτανο, όπου και έκαναν θυσία. Αντιστοίχως, ο Δίας χάρισε στην Ευρώπη τρία δώρα: τον Τάλω (έναν άγρυπνο μεταλλικό γίγαντα-φύλακα που αργότερα προστάτευε την Κρήτη από κάθε επιδρομή), ένα κυνηγόσκυλο που δεν έχανε ποτέ το θήραμά του και ένα όπλο που δεν αστοχούσε ποτέ.
                             



ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΒΙΑ






Η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ για το μπλόκο της Κοκκινιάς




ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ :
Σοφοκλέους, Αιόλου, Λυκούργου, Μουσών


ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟ ΑΙΟΛΟΥ  εργάστηκε η ομάδα του Κωνσταντίνου


Η ΟΔΟΣ ΜΟΥΣΩΝ  απασχόλησε την ομάδα της Ελίζας που έφτιαξε και την παρουσίαση.





Μαρία Ανδρέαδη
19/9/2012
ΣΤ 2
Κατάδυση στον ωκεανό
Ένα ηλιόλουστο πρωινό, αποφάσισα να πάω μόνη μου για κατάδυση στα βάθη του ειρηνικού ωκεανού.
Στην αρχή του ταξιδιού, όλα είναι ήσυχα και ήρεμα. Τα ψαριά κολυμπούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα φύκια χορεύουν απαλά κι αρμονικά σα να μη καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους. Ένας κατακόκκινος αστερίας κάνει παρέα με τους αχινούς και δεν τον νοιάζουν τα μεγάλα και μυτερά τους αγκάθια. Οι ιππόκαμποι κοιμούνται πάνω σε ένα σπόγγο, τόσο γαλήνια, δίχως να φοβούνται τα ψάρια που μπορεί να τους φάνε.
Ξαφνικά, τα ψάρια κρύβονται, τα φύκια σταματούν τον ωραίο τους χορό, ο κατακόκκινος αστερίας και οι αχινοί θάφτηκαν κάτω από την άμμο και οι ιππόκαμποι χάθηκαν μες στο σπόγγο. Την ίδια στιγμή, κοιτάω στο βάθος και βλέπω ένα τεράστιο πλάσμα με ουρά. Όσο περνούν τα δευτερόλεπτα, έρχεται όλο και πιο κοντά. Κοιτάω καλύτερα και συνειδητοποιώ ότι είναι ένα δελφίνι! Ένας αναστεναγμός ανακούφισης σπάει τη σιωπή και όλα ξεκινούν από την αρχή!
Ύστερα από λίγα λεπτά, κοιτάω το ρολόι μου κι έχω μόνο πέντε λεπτά στη διάθεσή μου. Πρέπει να βγω έξω από το νερό.
Λίγο πριν φτάσω στην επιφάνεια, το δελφίνι με σταματάει και μου δίνει ένα κολιέ από μαργαριτάρια της θάλασσας.

Τέλος, πιστεύω πως το ταξίδι μου τελειώνει, όμως καταλαβαίνω ότι τα ταξίδια δεν τελειώνουν ποτέ! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.