Όλα της Πέμπτης ...εύκολα

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ....

... μπορείς και συνδυάζεις λέξεις και φράσεις για την πιο καλογραμμένη ιστορία .

Έτσι, το Μαράκι μας, έφτιαξε την ιστοριούλα με τίτλο "ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ"  χρησιμοποιώντας τις προτεινόμενες από το βιβλίο της ΓΛΩΣΣΑΣ φράσεις.
  
ΤΕ ΓΛΩΣΣΑΣ
Μαρία Ανδρεάδη
Ασκ. 5 – σελ. 21
21 Μαρτίου 2013


Πριν λίγες μέρες ο μπαμπάς μου νοίκιασε μια ταινία για να τη δούμε όλοι μαζί. Η υπόθεσή της ήταν ενδιαφέρουσα και θύμιζε τα χρόνια που τα παιδιά της γειτονιάς συγκεντρώνονταν στις αλάνες, κάθε μέρα μετά το σχολείο και έπαιζαν όλα μαζί.
Συγκεκριμένα, επρόκειτο για μια σχολική ομάδα ποδοσφαίρου που συναγωνίζονταν με τις ποδοσφαιρικές ομάδες άλλων σχολείων.
Ήταν 1963 όταν η ποδοσφαιρική ομάδα του 13ο Δ.Σ. Νίκαιας προκρίθηκε στους τελικούς του σχολικού πρωταθλήματος. Η σχολική επιτροπή είχε υποσχεθεί να πληρώσει όλα τα έξοδα του προπονητή και των «τζούνιορ» ποδοσφαιριστών μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος. Επίσης, η σχολική επιτροπή είχε πληρώσει και για τη διαμονή της ομάδας στο ξενοδοχείο τριών αστέρων.
Την ημέρα του μεγάλου τελικού, οι δύο αγωνιζόμενες ομάδες είχαν πολύ άγχος, γιατί και οι δύο ήταν άξιες για τον τίτλο της καλύτερης σχολικής ποδοσφαιρικής ομάδας.
Οι δύο ομάδες βγήκαν στο γήπεδο, περιμένοντας το σύνθημα του διαιτητή. Όταν, επιτέλους, έδωσε ο διαιτητής την εντολή να ξεκινήσει ο αγώνας, ξεκίνησε κι ο καυγάς μεταξύ των δύο προπονητών. Μια παρέα φίλων προσπάθησε να τους ηρεμήσει, αλλά μάταια. Ο διαιτητής διέταξε να σταματήσει ο αγώνας, αλλά εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα δυνατό σφύριγμα τρένου και η εντολή του διαιτητή δεν έφτασε στ’ αυτιά των άλλων διαιτητών. Τότε, η ομάδα του 13ου Δ.Σ. Νίκαιας έβαλε το πρώτο της γκολ! Όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και φώναζαν είτε από χαρά είτε από οργή. Ο προπονητής της αντίπαλης ομάδας ήταν τόσο εξαγριωμένος που πήρε μια μεγάλη πέτρα και από απόσταση αναπνοής την πέταξε στο κεφάλι του διαιτητή. Ο διαιτητής απέβαλε από τον αγώνα την αντίπαλη ομάδα, κι έτσι νικήτρια ομάδα βγήκε αυτή του 13ου Δ.Σ. Νίκαιας. Τα παιδιά δάκρυσαν από τη χαρά τους που νίκησαν.  Οι γονείς τους έτρεξαν μέσα στο γήπεδο και τους είπαν ότι αυτή είναι μια στιγμή ευτυχίας που θα πρέπει να τη θυμούνται για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Μερικά χρόνια αργότερα, ένας διάσημος ζωγράφος τους αφιέρωσε έναν πίνακα ζωγραφικής. Ο πίνακας απεικόνιζε την ομάδα των παιδιών και ανθρώπους να φαίνονται να πανηγυρίζουν μέσα από τα παράθυρα των σπιτιών τους.
Όλοι ήταν τόσο χαρούμενοι, ακόμη και τώρα που είναι ενήλικες και έχουν τη δική τους οικογένεια.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.