Όλα της Πέμπτης ...εύκολα

Τετάρτη 2 Μαΐου 2018

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ


Η ΑΝΝΑ Γ. έγραψε:

Παγκόσμια  Ημέρα της οικογένειας είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες του χρόνου. Είναι μία μέρα που μεγάλοι και παιδιά δείχνουν την αγάπη τους προς τις οικογένειες τους, όπως άλλωστε πρέπει να κάνουν καθημερινά.



Αυτή η μέρα δημιουργήθηκε για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Οικογένεια είναι μια λέξη μαγική, συνώνυμη της αγάπης, της ευγένειας και της εμπιστοσύνης, καθώς οι οικογένειά μας είναι αυτή που πάντα μας κάνει να χαμογελάμε.                                                                                                                        
   Η οικογένεια μας χαρίζει ατελείωτες στιγμές χαράς, από ένα οικογενειακό δείπνο και μια βόλτα για παγωτό, μέχρι ένα οικογενειακό ταξίδι.




   Κάθε παιδί έχει μια παραπάνω οικογένεια. Η βασική οικογένεια αποτελείται από τους συγγενείς μας. Μία δεύτερη οικογένεια για το παιδί είναι το σχολείο. Τα παιδιά δημιουργούν εκεί φίλους με τους οποίους δένονται σαν να είναι αδέλφια τους.

Όλες οι οικογένειες διαφέρουν η μία απ’ την άλλη, έτσι και η δική μου οικογένεια. Η οικογένειά μου είναι διευρυμένη, με τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μένουν κοντά μας, αλλά εγώ περνάω περισσότερο χρόνο με τους γονείς μου και τον αδελφό μου. Μαζί πηγαίνουμε βόλτες και ταξίδια, παίζουμε παιχνίδια και περνάμε υπέροχα. Είμαστε η πιο αγαπημένη οικογένεια στον κόσμο.
Σε μία οικογένεια πρέπει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και να μην μαλώνουν ποτέ, κανείς δεν πρέπει να αφήνει κανέναν μόνο και πάντα να βρίσκουν μαζί έναν τρόπο να λύσουν τα προβλήματά τους.

   Η αγάπη είναι ένα απ’ τα σημαντικότερα αισθήματα που τρέφει μια οικογένεια. Κυρίως  η αγάπη που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι πολύ σημαντική γιατί αν τα παιδιά μάθουν να παίρνουν αγάπη από μικρά θα μπορέσουν να δώσουν και εκείνα αγάπη στον γύρω κόσμο, όταν μεγαλώσουν.

.................... «Το πιο σημαντικό λοιπόν σε μια οικογένεια: να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον»...................................................................................................


Ο ΧΑΡΗΣ Χ. ΕΓΡΑΨΕ:


Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ!
 Οικογένεια! Πόσα πολλά πράγματα σκέφτεται κανείς ακούγοντας αυτή την λέξη. Οι περισσότεροι όταν σκέφτονται την οικογένειά τους, θυμούνται όμορφες στιγμές, ζεστασιά, αγάπη, φροντίδα και τόσα άλλα.
  Η οικογένεια πρέπει όμως για να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να είναι ενωμένη και δυνατή. Θα σας πω λοιπόν κάτι που έγινε σε εμένα και με έκανε να καταλάβω τι σημαίνει οικογένεια.
  Πριν από λίγους μήνες έχασα τον παππού μου. Τον αγαπούσα πάρα πολύ. ‘Ηταν σχετικά νέος και έφυγε πολύ γρήγορα. Το διάστημα που ήταν στο νοσοκομείο, ο μπαμπάς μου δεν δούλευε για να είναι κοντά του, η μαμά μου δούλευε περισσότερο για να μην μας λείπει τίποτα και εγώ τους έβλεπα από την μια πολύ κουρασμένους και από την άλλη πολύ στενοχωρημένους. Δεν ήξερα πώς να τους βοηθήσω και προσπαθούσα να είμαι καλά για να είναι καλά και η αδελφή μου.
 Όταν έφυγε ο παππούς ήταν όλοι πολύ χάλια αλλά πιο πολύ νομίζω εγώ γιατί μου έλειπε. Το βράδυ εκείνο, ο μπαμπάς ήταν στο νοσοκομείο μαζί του και η μαμά ήταν εδώ μαζί μας στο σπίτι. Όταν μας είπε η μαμά τι είχε γίνει, εγώ έβαλα τα κλάματα και πήγα στο δωμάτιό μου. Ξαφνικά, ήρθε μέσα η αδελφή μου, μου έδωσε ένα χαρτί να σκουπίσω τα μάτια μου και με πήρε αγκαλιά για να μην κλαίω.
  Τόσο καιρό προσπαθούσα εγώ να την προσέχω και τελικά εκείνη ήταν αυτή που με βοήθησε και είναι μόνο 9 χρονών.
  Όταν γύρισε ο μπαμπάς όλοι μαζί συζητήσαμε και γίναμε μια μεγάλη αγκαλιά. «Το πιο σημαντικό λοιπόν σε μια οικογένεια: να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον».


                        
...........................................

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ Κ. ΕΓΡΑΨΕ:

Η χαμένη βαλίτσα


          Το συγκεκριμένο γεγονός συνέβη πριν από μία εβδομάδα. Γυρίζαμε από τις  πασχαλινές διακοπές στην Μήλο.
          Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όλα ήταν μια χαρά, ο καιρός ήταν ήπιος μποφόρ δεν υπήρχαν και τα νεύρα της αδελφής μου ήταν σε καλή κατάσταση. Βέβαια ανά διαστήματα δεν είχαμε τι να κάνουμε, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό όταν ταξιδεύεις για πολλές ώρες. Και φυσικά, όπως πάντα , είχαμε την έννοια των προσωπικών μας αντικειμένων.
          Μόλις μας ειδοποιήσανε ότι το πλοίο πλησιάζει προς το λιμάνι του Πειραιά, εμείς κατεβήκαμε κάτω στην είσοδο. Καθώς κατευθυνθήκαμε προς τον χώρο που παρευρίσκονται οι βαλίτσες, διαπιστώσαμε πως η βαλίτσα της αδελφής μου λείπει.
          Όλοι αναστατωμένοι εκείνη την ώρα δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Έτσι, αφού ηρεμήσαμε, περιμέναμε να φύγει ο πολύς κόσμος, ώστε να μπορούσαμε να σκεφτούμε ψύχραιμα. Μετά από λίγα λεπτά, η μαμά μου ενημέρωσε τον καμαρότο τι είχε συμβεί. Έπειτα από λίγο ψάξιμο, η βαλίτσα δεν είχε βρεθεί.
          Την επόμενη ημέρα, όλα κύλησαν έτσι όπως έπρεπε, έφαγα πρωινό, πήγα σχολείο και μόλις γύρισα η μαμά μου με ενημέρωσε ότι την πήραν τηλέφωνο και της είχαν πει ότι ένας Γάλλος περιηγητής είχε πάρει λάθος βαλίτσα (της αδελφής μου) και πως την είχε επιστρέψει πριν από λίγο, από την ώρα που είχα φτάσει σπίτι.

          Τελικά η μαμά μου παρέλαβε την βαλίτσα το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Επιτέλους όλη αυτή η ιστορία είχε τελειώσει και όλοι είχαμε καταλάβει ότι τα υλικά αγαθά δεν είναι τα πιο σημαντικά σε μια οικογένεια αλλά τα πιο σημαντικό σε μια οικογένεια είναι να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.
................................

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΣ. ΕΓΡΑΨΕ

15 ΜΑΙΟΥ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ
     Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ .ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.
       Το περιστατικό  που  θα αφηγηθώ  συνέβει   πριν μερικά χρόνια σε μια μονοήμερη εκδρομή που είχα πάει με την οικογένεια μου στο χωριό του μπαμπά μου.
  Ξεκινήσαμε λοιπόν ,μια μέρα από την Αθήνα  γι ’αυτό το μακρινό ταξίδι. Η διαδρομή  ήταν πανέμορφη .Παντού υπήρχε πράσινο .Ήταν χειμώνας και παντού γύρω μας υπήρχαν χιονισμένα βουνά. Δεν βλέπαμε την ώρα να φτάσουμε!!!
   Η διαδρομή ήταν πολύ κουραστική.
   Μόλις φτάσαμε και ετοιμάσαμε τα πράγματά μας πήγαμε μια βόλτα . Καθώς περπατούσαμε βρίκαμε κάτω στον δρόμο ,ένα τραυματισμένο ζωάκι. Το πήραμε και το πήγαμε στον γιατρό.
    Εκείνος μας είπε ότι τραυματίστηκε από ένα αυτοκίνητο αλλά θα  γινόταν σύντομα καλά. Αφού ο γιατρός του έκανε τα απαραίτητα για να γίνει καλά, το πήγαμε στο σπίτι. Μετά από λίγες μέρες ,που έγινε καλά ,το αφήσαμε στο σπίτι του και επιστρέψαμε στην Αθήνα
 Ήταν ένα αξέχαστο ταξίδι με πολύ περιπέτεια και μια νέα εμπειρία για εμάς. Όλο αυτό μας έκανε να βοηθάμε ο ένας τον άλλο αλλά και  τους άλλους που θέλουν βοήθεια!!!
 

ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΝΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!!

.......................................


Η ΑΘΗΝΑ ΣΤ. ΕΓΡΑΨΕ:


ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ


          Η οικογένειά μου αποτελούταν από τέσσερα αλλά τώρα…… από πέντε άτομα. Εμένα, τον αδελφό μου, τη μαμά μου, το μπαμπά μου και τώρα…... το σκυλάκι μου.
          Η ιστορία ξεκινά πριν από επτά χρόνια. Εγώ πήγαινα Νηπιαγωγείο και ο αδελφός μου έκτη  Δημοτικού  τότε  η μαμά μου αποφάσισε ότι όλοι μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη ενός σκύλου. Ο μπαμπάς μου όμως είχε αντιρρήσεις. Μετά από πολύ συζήτηση ο μπαμπάς μου συμφώνησε να πάρουμε ένα σκυλάκι.
          Την επόμενη μέρα ούτε εγώ ούτε ο αδελφός μου δεν πήγαμε σχολειό επειδή θα πηγαίναμε να πάρουμε το σκυλάκι. Είχαμε κάνει μία μικρή έρευνα αλλά τελικά δεν πήραμε αυτό που είχαμε αποφασίσει να πάρουμε αλλά ένα άλλο. Αυτό που πήραμε ήταν σε ένα κλουβάκι και μας κοίταζε κατατρομαγμένο. Επειδή είχε γεννηθεί με κοντή ουρά και κάπου, κάποιος του είχε φάει τη πατούσα θα το πήγαιναν για ευθανασία.
          Κοιταχτήκαμε…… Και χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε ότι αυτό θα ήταν το νέο μέλος της οικογένειάς μας. Ήμασταν όλοι έτοιμοι να δεχτούμε και να βοηθήσουμε αυτό το σκυλάκι να ζήσει την καλύτερη ζωή που θα μπορούσε να έχει,  γιατί το πιο σημαντικό σε μια οικογένεια είναι να είναι όλοι καλά μεταξύ τους, να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.
          Όπως αποδείχτηκε ο τυχερός της υπόθεσης δεν ήταν το σκυλάκι το οποίο σώθηκε την τελευταία στιγμή από την ευθανασία αλλά οι τυχεροί ήμασταν εμείς, γιατί…… κάποιοι άγγελοι  αντί για φτερά φοράνε γούνα…….. και στο δικό μας σπίτι έπεσε ένας τέτοιος.


                                                                                
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ Λ. ΕΓΡΑΨΕ:


Ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή

Μία ηλιόλουστη ημέρα της άνοιξες εγώ κι η οικογένεια μου ξεκινήσαμε για μια εκδρομή στην εξοχή. Αφορμή ήταν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονιών μου. Παρόλα αυτά το διασκεδάσαμε αφάνταστα.
Η πρώτη στάση στην εκδρομή μας για την εξοχή ήταν η Σπάρτη. Κάναμε μια όμορφη βόλτα στην πόλη απολαμβάνοντας τον καθαρό αέρα. Η μητέρα μου, λόγω της καταγωγής της από εκεί, μας διηγήθηκε παλιές ιστορίες και μας έδειξε την γειτονιά της. Η διαμονή μας ήταν πολύ μικρή γιατί ο προορισμός μας ήταν άλλος.
Η επόμενη μας στάση ήταν το Γύθειο. Ο λόγος που σταματήσαμε ήταν για να φάμε. Απολαύσαμε το φαγητό μας σε μία ταβέρνα με πολύ όμορφη θέα την θάλασσα. Έπειτα συνεχίσαμε για τον τελικό μας προορισμό.
Ο τελικός μας προορισμός ήταν η Πυλλάλα. Η Πυλλάλα είναι ένα ορεινό χωριό στην Πελοπόννησο. Ο λόγος που επισκεφτήκαμε το χωριό αυτό ήταν για να συναντήσουμε παλιούς φίλους των γονιών μας και να έρθουμε σε επαφή με την φύση, τα ζώα και γενικά έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Οι φίλοι μας αυτοί ζουν σε μία φάρμα με πάρα πολλά ζώα. Ήρθαμε σε επαφή με κατσικάκια νεογέννητα και τους γονείς τους, κουνέλια με τεράστια αυτιά, πολύχρωμες χήνες, γουρουνάκια μικρά και μεγάλα, κότες και φραγκόκοτες, γαλοπούλες και απίστευτα γλυκά νεογέννητα γατάκια και σκυλάκια. Αυτό που πήρε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου όμως, ήταν ένα μικρό κατσικάκι που η ιστορία του μας άγγιξε.
Αυτό το κατσικάκι όταν γεννήθηκε, η μάμα του δεν το ήθελε. Αρνούταν το ταΐσει και δεν το ήθελε καν κοντά της. Έτσι μεγάλωσε στα χέρια των ανθρώπων που συντηρούν τα ζώα και τρέφεται όπως τα κανονικά μωρά, με μπιμπερό.
Αυτή η εμπειρία κι η επαφή με τη φύση έφερε την οικογένεια μου πιο κοντά. Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής στην πόλη απομονώνουν τους ανθρώπους κι αυτή η εκδρομή ήταν κάτι που χρειαζόμασταν. Το πιο σημαντικό σε μία οικογένεια είναι να είναι όλοι καλά μεταξύ τους , να συζητάνε και να βοηθάνε ο ένας τον άλλο.








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.